چند سال از زندگي شما براي يك رابطه بد هزينه خواهد داشت؟

در اينجا يك خبر خوب براي هر كسي كه در حال انجام يك همكاري عاشقانه متعهد است وجود دارد: داشتن يك رابطه ، در مقايسه با مجرد بودن ، مي تواند به معناي 1.5 سال بيشتر طول عمر در هر دهه زندگي باشد.

اين را براي بيش از يك ازدواج 50 ساله اضافه كنيد و ما در مورد پياده روي هاي شبانه بيشتر ، زمان صرف شده با خانواده و چك هاي جمع آوري شده تأمين اجتماعي صحبت مي كنيم.

اين طبق مقاله اخير منتشر شده در مجله ، روانشناسي و پيري است. براي رسيدن به اين نتيجه ، تيمي از دانشمندان به سرپرستي كايل بوراسا از دانشگاه دوك سير زندگي 974 بزرگسال را در طي دو دهه از 26 تا 45 سال در نيوزيلند دنبال كردند. آنها دريافتند كه درگير شدن در يك رابطه صميمانه با كندتر همراه است پيري بيولوژيكي ، همانطور كه توسط نشانگرهاي فيزيكي مانند شاخص توده بدن ، سن صورت ، تعداد گلبول هاي سفيد خون و تناسب قلب و تنفس اندازه گيري مي شود.

محققان گزارش دادند: "وجود روابط اجتماعي به طور مداوم با بهبود نتايج سلامتي و طول عمر در ارتباط است." "افرادي كه از نظر اجتماعي يكپارچه تر هستند ، در سراسر طول زندگي در معرض خطر كمتري از مرگ و بيماري هستند و ميزان اين ارتباط با ساير عوامل خطر سنتي براي سلامتي فقيرتر ، مانند سبك زندگي بي تحرك و استعمال دخانيات رقابت مي كند."

نتايج با يك هشدار مهم همراه است: اگرچه يك رابطه خوب مي تواند سالها از عمر شما را نجات دهد ، اما يك رابطه بد تقريباً قطعاً براي شما هزينه دارد.

محققان براي پي بردن به ميزان آن ، كيفيت روابط افراد را به چهار دسته تقسيم كردند:

    روابط مثبت
    روابط كم كيفيت
    روابط با موارد سو abuse استفاده
    روابط كم كيفيت با موارد سو abuse استفاده

آنها دريافتند كه افراد در روابط مثبت تقريباً 95/0 سال براي هر سال تقويمي در افق زماني 20 ساله دارند. به عبارت ديگر ، سن آنها كمتر از حد طبيعي است.

جاي تعجب نيست ، افرادي كه در روابط كم كيفيت با موارد سو abuse استفاده سريعترين سن را دارند ، تقريباً 1.2 سال را براي هر سال تقويمي مطالعه اضافه مي كنند. و افراد در روابط بي كيفيت يا روابط سو or استفاده سريعتر از حد معمول پير مي شوند ، اما به همان سرعتي كه افراد در روابط بي كيفيت با موارد سو abuse استفاده تعيين مي كنند ، سريع نيستند.

جالب توجه است ، نويسندگان خاطر نشان مي كنند كه تغيير در كيفيت رابطه فرد با گذشت زمان با پيري بيولوژيكي ارتباط ندارد. به عبارت ديگر ، اين ميزان مواجهه تجمعي با مشكلات رابطه است ، نه اينكه اخيراً رابطه شخص بهتر يا بدتر شده باشد ، بيشترين ارتباط را با پيري بيولوژيكي دارد.

آنها همچنين گزارش كردند كه قربانيان سو abuse استفاده در معرض خطر پيري زودرس نسبت به مرتكبان چنين سو abuse استفاده قرار دارند. و سو abuseاستفاده از روابط شايعتر از آن است كه تصور شود: بيش از نيمي از افراد در اين مطالعه نوعي سو abuseاستفاده از روابط را در طول مطالعه 20 ساله تجربه كرده اند.

نتايج اين تحقيق پيامدهاي باليني واضحي دارد. نويسندگان مي نويسند ، "اين يافته ها مشخص مي كند كه افرادي كه داراي روابط با كيفيت پايين تر يا داراي روابط با سطح بالايي از خشونت شريك زندگي هستند (به ويژه خشونت فيزيكي را تجربه مي كنند) به دليل تسريع پيري بيولوژيكي در معرض خطر سلامتي ضعيف تري هستند. اين يك فرصت بالقوه براي مداخله در جهت بهبود كيفيت رابطه يا كاهش خشونت شريك زندگي با استفاده از درمان هاي پشتيباني شده تجربي مانند درمان زوج درماني رفتاري يكپارچه يا پذيرش و تعهد درماني است. بهبود ويژگي هاي رابطه مي تواند سرعت پيري بيولوژيكي را كاهش دهد ، تا حدي كه چنين اثراتي قابل برگشت هستند. "